I miss you, always.

Can you visit me in dreamland again? Last week pa yung last. I wanna hear your voice, and see your smile 🥹

Hey Monday. I miss you.

Di ata makukumpleto ang araw ko pag di ko siya maiisip. Part na ng daily routine, kumbaga.

He’s in my head again, as usual.

Sana ganito na lang no? Sana ganito pa rin.

Pero hanggang ngayon umaasa pa rin akong may magsasabi na, “It’s a prank!” Kasi gusto ko andito pa rin sya.

Yung boses nya at mga mata nyang nangungusap ang pinaka hindi ko makakalimutan. Kasi sa tuwing may gusto kaming sabihin na hindi mabanggit ng pangungusap, yung mga mata namin at kanta na ang nagiging tulay. Intindi na namin yun pareho. That’s how we connect to each other.

Ang bigat bigat sa loob na dito ko lang nailalabas ang laman ng dibdib ko. Di nila ako maintindihan. Pero okay lang, atleast alam kong may isang taong naiintindihan ako.

Ramdam ko, andon pa rin. O imahinasyon ko lang yon?