Akala mabubuo na ulit to, wagas maka wasak. Hindi ako yung tipo na pwede mong itext lang pag kailangan mo ng kausap.

Salamat Lord! Maaga pa lang, napigilan na tong kahibangan ko! Tsakit nun ah, di ko palalampasin to.

Yung feeling din na may 1 k na load ka, wala ka naman makausap.

Akala ko ang malas na naging Good Friday last year ang birthday ko, hindi pa pala

Tapos yung feeling na lahat na ng luho ibibigay sayo just to compensate the pain. Pero hindi eh, walang pera ang katumbas ng sama ng loob.

Akala ko ang sakit sakit na na mawalan ng ka MU. Iba pala talga pag real things matter really.

Yung feeling na Daddy'd girl ka pero wala yung Daddy mo sa debut mo kasi kailangan siyang kunin ng mga arabo para magtrabaho.

Not really the type of student who texts the Prof questioning the grade given.

You really want to make me strong. Don't you?

Nandito nanaman ako. Isa lang ibig sabihin nito. Spare me this moment. Haha. It's just that, I feel so... weird.