Noong mas bata ako, asar ako sa mga puro joke lang pero wala namang meaning o purpose.

Ngayon naman asar ako sa mga puro pa purposeful and meaningful pero wala namang lightness o playfulness.

Siguro maasarin lang talaga ako.

Yung Abby Choi story out of Hong Kong is so Carlo J. Caparas starring Kris Aquino levels na kuwento ano?

Wala akong inner critic.

Pero meron akong outer manlalait.

Hindi naman kasi ang kandidato lang ang nagbuklod sa atin kundi ang paniniwala na lahat tayo dapat tapat at hindi nanlalamang.

Hindi lang goberynong tapat, pagkatao’y tapat rin dapat. Importante ang honesty at integrity.

Eh kung sariling picture, edad at pati content manipulado paano na?

I can buy myself flower.

White flower.

Mga 14 days pa lang ako wala sa Baguio pero grabe miss na miss ko na ang anak ko at ang pusa ko. Masaya naman ako at maganda ang tanawin at busy sa trabaho pero yun. Paano pa kaya yung mga talagang matagal nagtratrabaho sa ibang lugar ano?

Now that I am older and I have moved away from living in Metro Manila, I have less tolerance of the “hahabol ako” and “dadaan ako” mindset.

I fully subscribed to it when I was still living and working in Metro Manila with the traffic and always needing extra income plus having a young child to attend to. Personal time was a rare commodity.

At the Viru gate of old Tallinn.

Pero ang hanap ko, ulam at kanin.