min to kaneis... diskola vriskeis nea douleia

Το να παραιτηθείς λύνει το πρόβλημα της ύπαρξής σου εκεί, όχι όμως και το ουσιαστικό πρόβλημα συνεργασίας που προκαλείται!

Πάλεψε για το δικαίωμά σου να τυγχάνεις της εκτίμησης για την εργασία σου.

αν το ουσιαστικό πρόβλημα της συνεργασίας δεν είναι κάτι που μπορεί να επιδιορθώσει η vassochara, η παραίτηση είναι λύση..

Να εκτιμάς δηλαδή τόσο εσύ όσο και οι υπόλοιποι (προϊστάμενοι, συνάδελφοι, υφιστάμενοι) τον εαυτό σου ως εργαζόμενο εκεί μέσα...

(έσχατη λύση βέβαια, αλλά λύση)

Δεν έχεις άδικο, αλλά αυτό λέγεται στο πολύ τέλος μιας σχέσης που ξεκινάει "καθαρή" από κάπου και καταλήγει σε κάποιο "αδιέξοδο"...

thank you guys!!

έχω ήδη δουλειά αλλού κ νομίζω ότι αυτό είναι που με κάνει να φτάνω στα όριά μου τόσο εύκολα!!

κ όχι, δεν έχω παράπονο ότι δε με εκτιμούν ή δε με αναγνωρίζουν... ουφ, είναι κομπλικέ!!

μήπως είναι το ίδιο συναίσθημα που έχουμε ως φοιτητές όσο πλησιάζει το τελευταίο μάθημα τόσο λιγότερη όρεξη έχουμε για διάβασμα?

kind of! αλλά έχω κ κάποιες σοβαρές ενστάσεις στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα.anywho, όπως θα έλεγε και ο θεός μου homer, "booring!"